Wil jij ook voorgoed afrekenen met teveel stress?
Je hebt je leventje goed op de rit, tenminste, dat is wat de buitenwereld ziet, maar van binnen voelt dat helemaal niet zo. Je wordt al moe wakker en sleept je soms door de dag. Je piekert veel over hoe je toch verder moet op deze manier omdat je het gevoel hebt dat het allemaal een beetje teveel is. Maar ja, je kunt niet zomaar stoppen met alles; je gezin, je werk, het huishouden, alle verwachtingen die iedereen van je heeft… De druk is heel groot en je voelt die druk ook, heel zwaar, in alles doorsijpelen. Je voelt je voortdurend gejaagd, rent je rot om voor iedereen te zorgen en alle ballen in de lucht te houden maar toch lukt het je maar nét om alles te doen wat je moet doen. Laat staan dat je even tijd voor jezelf hebt.
Herken je dit?
8.00 uur in de ochtend. Je hebt er voor je gevoel al een dag opzitten. Kinderen wakker maken, ontbijt voor ze in elkaar draaien, kinderen aansporen, broodtrommels maken, je eigen ontbijt maken…’ mam, waar liggen mijn gymspullen?’ ‘je broekje ligt in de droger, je shirt ligt in de wasmand”. En je moet er nog een was in doen, jezelf aankleden en je presentatie van vandaag in je tas doen. Help! Hoe krijg je dat allemaal op tijd af en dan ook nog zorgen dat je relaxed over komt bij die presentatie?
Het is midden in de nacht en je ligt, voor de zoveelste nacht op rij, te piekeren omdat je nog zoveel moet doen maar je hebt het gevoel dat je tijd tekort komt. Je weet dat je overdag emotioneel en prikkelbaar reageert. Vaak ook heb je last van hoofdpijn en buikklachten en je ben steeds maar moe. Je bent zelfs al een paar keer ziek geweest, niets ernstigs, maar normaal gesproken ben je dat nooit. En dat gevoel dat je nog zoveel moet doen maakt juist dat je lamgeslagen bent en er niks uit je handen komt.
Je leeft je leventje, zoals je het al een tijdje doet. Het kabbelt allemaal rustig door, jullie hebben het best gezellig samen, op je werk is het oké, af en toe doen jullie iets met vrienden of ga je eens samen uit eten. s’ Avonds lig je in je bed en hebt dan toch een onbestemd onbevredigd gevoel. Moet je op deze manier verder gaan, de rest van je leven? Wanneer heb je voor het laatst verschrikkelijk de slappe lach gehad? Of wanneer was de laatste keer dat je helemaal over the top gelukkig was over iets wat je die dag had gedaan of beleefd? Is dit het nou?
Sinds die re-organisatie is geweest, loopt het allemaal niet meer zo lekker op je werk. Het moet allemaal net op een andere manier gebeuren. Het maakt dat je je niet meer op je gemak voelt en de hele tijd het gevoel hebt op je tenen te lopen. Soms word je al misselijk bij de gedachte dat je morgen weer moet werken. Het huilen staat je dan nader dan het lachen. Eigenlijk zou je het liefst niet meer komen maar ja, dat kan niet, jullie hebben toch een hypotheek die betaald moet worden.
Wat ga je er nu aan doen?
Als je er niet voor zorgt er dat iets in je leven verandert en je minder stress krijgt, gaat het mis. Je zit al in je reserves. Op deze manier heb je straks een burn-out. Je lichaam heeft dan zo lang overwerk verricht dat het niet meer kán. En jij hebt alle seintjes die je gekregen hebt, (onbewust) genegeerd. Je reserves zijn dan ook helemaal opgebruikt en de alarmbellen gaan. Als je zo doorgaat hoef je niet meer te bedenken hoe je het anders wilt doen; je lichaam zal er zelf voor zorgen dat je letterlijk moet stoppen. Je vermoeidheid zal zo erg zijn dat je echt niets meer kan. Je krijgt een burn-out.
